11 maart 2012

Amsterdam - Arrecife

Zondagochtend 02:45 uur.

Na een (zeer) korte nachtrust is het hoog tijd om op te staan en richting Schiphol te gaan. Vandaag een keer niet om te werken, maar om een weekje naar de zon te gaan.

Ik moet zeggen dat ik best wel toe ben aan een weekje rust/zon. Maar aan de andere kant zou ik nu toch liever niet in het vliegtuig stappen en gewoon in Nederland willen blijven. Gestoord, zou je zeggen. Ik in ieder geval wel als ik het zou horen...

Het geval is dat op het moment dat ik over een paar uur in de zon lig te bakken aan de rand van het zwembad op Lanzarote, mijn vader opgenomen wordt in het ziekenhuis en de dag erna een (zware) operatie moet ondergaan...

Na lang wikken en wegen, stappen we vandaag toch op het vliegtuig naar Lanzarote om daar van een vakantie te gaan genieten. Gestoord, zou je zeggen. Ik in ieder geval wel als ik het zou horen...

Maar een half uurtje na het opstaan zitten we in de auto en rijden we naar Schiphol. Even de auto 'ergens' parkeren en precies om 04:00 uur staan we bij de balie om onze koffers af te geven. Vier balies open, dus dat moet snel kunnen gaan. Maar net zoals bij de supermarkt, sta je altijd in de verkeerde rij...

Ze was even vergeten een koffer te voorzien van zo'n strook met codes. Met de strook nog in haar handen stond ze te kijken hoe de koffer verdween in de catacomben van Schiphol. Gelukkig werd na enige tijd de koffer terug gebracht en kon ze verder. Onze check in verliep een stuk sneller. Nu snel de douane door en even wat winkeltjes kijken. Die winkeltjes zie ik gelukkig nooit...

Toch slagen we er in om een heerlijke nieuw luchtje te scoren. Natuurlijk brengen we nog even een bezoek aan de mooiste AKO winkel: Lounge 1 News & Books. Ja, Marjolijn, Nico & Egge deden allebei aan bijverkoop...

Daarna door naar de D Pier om te gaan boarden. Alles gaat voorspoedig en rond kwart voor zes zitten wij op rij 29 van het vliegtuig. Helemaal maar klaar voor de reis.

Met een kwartier vertraging komen we een kwartier eerder op Lanzarote aan... Dat moet je maar als piloot kunnen. Daarbij komt nog dat we een uurtje terug in de tijd gaan en zo stappen we om kwart over tien uit het vliegtuig op Lanzarote.

Eerst maar even de (bestelde) auto regelen en daarna de koffers ophalen. Vorig jaar duurde dat nog een eeuwigheid op Tenerife. Maar hier ging dat anders: nog geen vijf minuten en ik sta met de autosleutels in mijn hand te wachten op de koffers, die maar niet willen komen...

Als die er uiteindelijk zijn is het nog even zoeken waar de huurauto precies staat. Op zich zocht ik op de juiste plek, alleen een verdieping te hoog. Heerlijk zo'n onbezorgde vakantie...

Lanzarote is maar en klein eiland(je), dus Playa Blanca, op de zuidpunt van het eiland is zo bereikt. Ons *****hotel Dream Grand Castillo ligt aan de rand van het stadje. En ook die is zo gevonden. Omdat het net half twaalf is kunnen we wel inchecken, maar nog niet naar de kamer. Wel kunnen we de spullen neerzetten, een badlaken halen bij de 'badmeester' en gaan liggen zonnen aan het zwembad. Dat klonk als muziek in mijn oren. Niet heel veel later liggen we bij het zwembad in de heerlijke zon.

Rond een uur of twee kunnen we onze kamersleutel ophalen of beter gezegd de Nederlands sprekende dame van achter de receptie loopt ons mee naar de kamer. De koffers hoeven we niet mee te nemen, die worden gebracht door een zeer donkere Afrikaan. Dacht dat de slavernij lang geleden was afgeschaft, maar mij hoor je niet klagen...

Na de rest van de middag aan het zwembad te hebben gelegen, gaan we rond zes uur terug naar de kamer om ons klaar te maken voor ons eerste 'all inclusive' diner. Je kan zeggen wat je wilt over 'all inclusive', maar makkelijk is het wel. Het enige dat je er voor over moet hebben is dat je de hele week met zo'n bandje om je pols rond moet lopen en, erger nog, dat je zo'n witte band om je pols krijgt omdat de zon de hele week op dat bandje heeft geschenen...